‘Eventjes dertig jaar weggetikt’ is een verzameling gedichten die Tino van Leeuwen (1974) schreef vanaf zijn zeventiende jaar, toen hij op het punt stond de middelbare school te verlaten. Vanaf die tijd is het schrijven van gedichten altijd één van zijn passies gebleven. Wat er allemaal in zijn hoofd omging de daaropvolgende dertig jaar valt duidelijk op te maken uit de thema’s die aan bod kwamen. Veel zelfreflectie, verdriet om afwijzing, een somber wereldbeeld, maar ook relativering voeren de boventoon. Het schrijven is voor hem een uitlaatklep om zijn vele psychische worstelingen gestalte te geven. Bij het samenstellen van deze bundel koos Tino dertig gedichten uit die volgens hem de tand des tijds hebben doorstaan. Ze zijn ook niet voor niets in chronologische volgorde geplaatst, zodat wellicht duidelijker zichtbaar is in welke fasen hij zich allemaal heeft bevonden. Een heuse tijdlijn dus...
Overigens is Tino ook actief op het gebied van muziek en kunst. Als singer/songwriter heeft hij vele albums in eigen beheer uitgebracht. Ooit verkondigde hij elk jaar een plaat te maken en tot dusver is hem dat – nagenoeg – gelukt. Op kunstgebied is hij wat grilliger, zo schildert hij soms wekelijks en soms ligt het weer een tijd stil op dat vlak. Veel geëxposeerd heeft hij (nog) niet, wel was het inrichten van een etalage bij Reakt begin 2023 een klein hoogtepunt te noemen!
Hardcover, 56 pagina's romandruk in zwart/wit, 155mm x 235mm.
Vormgegeven door Tobias Lengkeek, met illustraties van de auteur.
Eventjes dertig jaar weggetikt kost Eu 14,30 (exclusief verzendkosten).
Te bestellen door een e-mail te sturen naar anthonyblokdijk [at] hotmail dot com
bloemode
een bloem geeft vreemde krachten
die mijn stemming opfleuren
ik krijg mooie gedachten
bij het ruiken van haar geuren
iets anders kan niet boeien
dan zo’n groene dichte knop
voluit te zien gaan bloeien
het hallucineert in mijn kop
ik raak in hoger sferen
door haar aanwezigheid
ik wil het niet verweren
was ik het maar nooit kwijt
maar het kopje hangt nu neer
een nieuwe bloem geeft mij het weer
Realiteitswaanzin
Stuurloos door het leven,
de vriendschappen voorbij,
vervang je oude dromen
door de realiteit
Zonder het gevoel
voor plaats, voor tijd, voor ruimte
begin je te vergeten
wat je altijd al verzuimde
Impulsen drijven voort,
geen richting is ondenkbaar
Bedenk eens wat je doet,
je gedrag is onvoorspelbaar
Je hebt er geen besef van
wanneer wat en hoe veranderen
Je doet wat je bedenkt
zonder stimuli van anderen
Je hart gaat alle kanten uit,
je leeft voor het moment
Je denkt niet meer en doet slechts
alsof je straks vergeten bent
Outsider binnen de outsiders
Mensen noemen mij vaak een outsider,
maar is dat nou wel waar?
Ik hou van alledaagse dingen,
ben in dat opzicht allesbehalve raar
Goed, ik sta vaak aan de zijlijn,
neem aan weinig dingen deel
Maar mijn muzieksmaak is best mainstream,
behalve dan als ik gitaar speel
Want in mijn liedjes zit mijn ware ziel;
ik kan er mijn persoonlijkheid in kwijt
Maar maakt mij dat een outsider?
Dat ik zing waaraan ik lijd?
Als ik kijk naar andere mensen
die zich vol trots een outsider noemen,
dan voel ik niet heel veel verwantschap
Zij zijn het ook die mij verdoemen
Ik vind het moeilijk mezelf te plaatsen,
ik weet het ook allemaal niet hoor
Misschien ben ik een outsider binnen de outsiders
en heeft niemand – behalve ik – dat door
Terug naar Maldoracca